Towarzystwo Miłośników Muzyki Wokalnej im. Haliny Halskiej-Fijałkowskiej we Wrocławiu
powstało w 2002 roku z inicjatywy wykładowców Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Towarzystwo ma na swoim koncie organizację wielu imprez mających na celu popularyzację sztuki wokalnej i promocję młodych adeptów śpiewu operowego. Na koncie TMMW jest organizacja kilkudziesięciu koncertów m.in. we Wrocławiu, Szczawnie-Zdroju. Towarzystwo H. Halskiej zorganizowało siedem edycji konkursów wokalnych o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym w współpracując z Akademią Muzyczną we Wrocławiu, Operą Wrocławską i Urzędem Miasta we Wrocławiu. W gronie jurorów konkursu byli najwybitniejsi artyści, tacy jak: prof. E. Czermak (Polska), prof. C. Richardson-Smith (USA), prof. E. Werner (Polska), prof. Ella Susmanek (Polska), prof. P. Zalewski (Polska), dr hab. T. Pszonka (Polska), Piotr Nędzyński (Polska), prof. E. Michnik (Polska), prof. L. Greidane (Łotwa), doc. T. Schekerdziera-Nowak (Bułgaria), Romuald Tesarowicz (Polska), Włodzimierz Zalewski (Polska), prof. E. Blahova (Słowacja), prof. Eugeniusz Sąsiadek (Polska), prof. Piotr Kusiewicz (Polska) czy prof. Teresa Żylis-Gara.
Organizowało kursy mistrzowskie tj.: Mistrzowski Kurs Interpretacji Muzyki Wokalnej Maestry Teresy Żylis-Gara (2005), Mistrzowski Kurs Interpretacji Muzyki Wokalnej prof. Carl Richardson (2006), Kurs Wokalny prof. Evy Blahovej (2015), I Warsztaty Wokalne we Wrocławiu dla uczniów i studentów (2017), II Warsztaty Wokalne we Wrocławiu dla uczniów i studentów (2017), III Warsztaty Wokalne we Wrocławiu dla uczniów i studentów (2018).
Towarzystwo z inicjatywy prof. dr hab. Tadeusz Pszonki jest także inicjatorem wrocławskiej edycji najbardziej prestiżowego międzynarodowego konkursu wokalnego na świecie, a mianowicie The International Singing Competition For Young Opera Singers – Belvedere, dając możliwość występu młodym utalentowanym muzykom w różnych regionach globu i tym samym promować Wrocław, Dolny Śląsk i Polskę (2016/Republika Południowej Afryki, 2017/Rosja, 2018/Łotwa, 2019/Austria, 2020 Łotwa). Impreza ta szczególnie promuje na świecie miasto Wrocław, jako mecenasa sztuki.
Jest także organizatorem festiwali muzycznych np. Festiwalu Muzyki Wiedeńskiej w Szczawnie-Zdroju.
HALINA HALSKA-FIJAŁKOWSKA
ur. 1919-12-22, Warszawa
zm. 1966-08-06, Wrocław
Halina Halska-Fijałkowska -życiorys
HALSKA Halina, zamężna Fijałkowska (22 XII 1919 Warszawa – 6 VIII 1966 Wrocław), śpiewaczka. Była córką Franciszka H., technika drogowego, i Katarzyny z Guzików, żona adwokata Zbigniewa Fijałkowskiego (ślub w 1963). Od 1927 mieszkała z rodziną w Białymstoku, gdzie w 1934 ukończyła szkołę powszechną i rozpoczęła naukę w gimn. handlowym. W 1937-39 kształciła się w szkole muz. w Grodnie; po wybuchu II wojny świat. pracowała tam w elektrowni miejskiej, była bile-terką na dworcu kolejowym i urzędniczką. Od stycznia do czerwca 1945 występowała w repertuarze muz. w T. Miejskim w Grodnie, po czym przyjechała do Bydgoszczy i od lipca do września t.r. pracowała w rozgłośni PR. Debiutowała 30 VII 1946 w Operze we Wrocławiu tyt. rolą w prem. przedstawieniu „Madame Butterfly”; w sez. 1946/47 powierzono jej tu tyt. rolę w „Halce”. W obu tych rolach wystąpiła gościnnie w Warszawie i od września 1947, do końca sez. 1947/48 należała do zespołu solistów warsz. Sceny Muzyczno-Operowej. W sez. 1948/49 wróciła do Wrocławia i do końca życia była związana z miejscową operą. W październiku 1956 występowała gościnnie w Poznaniu w partii Halki. Posiadała rzadki rodzaj głosu – piękny sopran spinto, z łatwością koloratury oraz wszechstronne możliwości wokalne. Wykonywała m.in. partie: Leili („Poławiacze pereł”), Noriny („Don Pas-quale”), Gildy („Rigoletto”), Łucji („Łucja z Lammermooru”). Była nadmiernej tuszy, toteż przekonująco pod względem aktorskim wypadała przede wszystkim w rolach komicznych, takich jak: Pani Fluth („Wesołe kumoszki z Windsoru”, 1953), Marina („Czterech gburów”, 1961), Marzenka („Sprzedana narzeczona”). Przestała pracować w Operze wrocł. 31 VIII 1962, lecz na skutek interwencji władz miejskich, od 15 III 1964 została przyjęta ponownie do zespołu.
Bibl.: Almanach 1965/66; Jankowski, Misiorny; Kaczyński: Dzieje „Halki”; Opera Wrocł. 1945-70; Świtała; Akta, Opera Wrocław.; Akta (tu fot), ZASP.
Ikon.: Fot. – IS PAN, MTWarszawa
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
źródło tekstu: http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/15600.html
